BIRÎNDARIM DAYÊ
Helbestvan: Suphîye Bûlut
Dayê, min bihîstiye,
Di nav bêdengiya çiyayan de,
Tu li min, birîndarê, digerî.
Ez li serê çiyayên bilind,
Li pişt zinareke asê,
Di nav sîbera şevên sar de birîndarim.
Wekî Siyabend û Xecê,
Ez di nav êşên bêdawî de dinalim.
Li ser tehteke sipî, bi destên qels,
Min bi xwîna xwe ya sor û şevîn,
Navê Kurdistanê bi xem nivîsandiye.
Her tîpek bi hêsirên min şil bûye,
Her xêzik bi hêviya azadiyê xemilîye.
Di nav wê bêdengiyê de, dayê,
Dengê dilê min hîn zindî ye,
Lê bedena min di nav xwîna xwe de bêhal e.
Ez li benda te me, dayê,
Di nav wê çolê, di nav wê zinarê,
Li cihê ku ba bi xofê hûr dibe,
Li cihê ku stêrk di şevê de dikenin.
De zû were, dayê, bilezîne!
Berî ku gur û keftar laşê min parçe bikin,
Berî ku ev birîn bêdeng bibin,
Berî ku hêviya min di nav axê de winda bibe.
Dayê, tu yê min li wir bibînî,
Li ser wê zinarê, di nav wê bêhêviyê de,
Bi destên xwe min ji xwînê paqij bike,
Bi hêza xwe min azad û rizgar bike.
Navê Kurdistanê li ser dilê min binivîse,
Da ku ev birîn bibe şopên serkeftinê,
Da ku ev êş bibe ronahiya sibehê,
Dayê, were, min rizgar bike!
XELAT
