Xemla jîyanê xewn û xeyal e!
Nivîskar: İkram Oguz
Di dema zarokatîya min da mezinan temî li me dikirin û digotin, ku mirov li vê dinyayê bi kî û kê ra hevaltîyê bike, li dinya wîyalî jî bi wî û wê ra heşir û neşir dibe.
Ji bo vê yekê ji me dixwestin, ku em ji xwe ra li heval û hogirên baş bigerin, bibînin û bi wan ra hevaltîyê bikin, ku ji herdu dinyayan jî nebin…
Em jî gor daxwaz û temîyên wan li heval û hogirên baş û qenc digerîyan…
Li gund û di nav hemsalên xwe da.
Lêbelê gund piçûk, em hemû zarok jî kêm zêde wekhev…
Di her xalî da dişîbîyan hev…
Başî û xirabîyên me jî hevpar bûn…
Jixwe me di ser pozê xwe ra zarokek baş nedidît û lê jî nedigerîyan.
Ew dinya me ya piçûk, jîyana me ya gor wê demê bi kêf û henek, bi lîstikên xwezayî derbas dibû, li paş ma û ji bo me jî bû dîrok.
Gund xirab û vala bûn, jîyana di dêrisên gundan da jî hate guhartin.
Ne kêf û henekên berê, ne jî lîstikên xwezayî man.
Dinya di bêrika herkesî da ye û ha zarok ha mezin, herkes di wê da ji xwe ra li heval û hogiran digere, hevaltî û hogirtîya ‚elektronîk‘…
Ew jî pirîcaran dibe serêş û xewa merîya direvîne.
Loma di nav wê dinyayê da zêde nagerim.
Di nav pelên pirtûkan da li jîyanên xweş û balkêş digerim…
Dibînim jî…
Ev çend roj e, di nav rûpelên Ulysses a James Joyce da wenda bû me.
Ji şiverêyek derdikevim, derbasî şiverêyeke din dibim…
Romaneke qalind…
Qasî qalindîya xwe jî rengîn û tevlihev…
Joyce di romanê da qala rojeka ku sed sal berê li Dublîne derbas bûye, dike.
Ez jî hefteyeke, bi lehengên Joyce ra û di wê roja sed sal berê da dijîm…
Rûpel li pey hev diqulibin, lêbelê dem derbas nabe.
Pirtûk 1176 rûpel û ji 18 beşan pêk tê…
Her beş kêm zêde 50-60 rûpel e.
Ez jî di rojê da beşek dixwînim, ku heft beş qedîyan, lêbelê dem hê danê sibê ye.
Ev hefteyeke, ez li Dublîna sed sal berê da û hê di nîvê rojê da me…
Di nav civateke rengîn û aram da…
Wek temîyên mezinên me yên berê, mirov roja xwe bi çi rengî û bi kî û kê ra derbas bike, şeva merîya jî gor wê derbas dibe.
Ya bi xewn û xeyaên rengîn va dixemile…
Ya jî bi xewnexofên tirsnak va diherime.
Jîyana li welatê me ji xwe li ber çavan e û ne hewceye mirov qala aramî û rengînîya wê bike…
Lêbelê mirov di huner û çanda kurdan ya îroyîn da jî êdî rengînî û aramîyê nabîne…
Bi hineken ra dikewice û xemgîn dibe…
Bi hinekan ra diqahire û bi hêrs dikeve…
Bi hinekan ra jî dîn û har dibe û li kesayetîya xwe digere…
Jîyana li Dublîna sed sal berê jî, ji jîyana me ya îroyîn dewlemend û rengîntir e…
Ev hefteyeke di nav wê rengînîyê da rojên min derbas dibin…
Şevên min jî bi xewn û xeyalên rengîn va dixemilin…
06.03.2024
XELAT
